Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Τρομερή η ευθύνη των αναδόχων: Τι ακριβώς σημαίνει "πνευματικός γονιός", ποιο το μέλημά του;


Κανένας δὲν μποροῦσε νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ γίνει μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς μέχρι τώρα, ἐὰν δὲν διδασκόταν καὶ δὲν ἀποδεχόταν τὶς ἀλήθειες τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Τὸ ἔργο τῆς διδασκαλίας τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως ἀνῆκε κυρίως στὸν ἐπίσκοπο. Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος δὲν ἐπαρκοῦσε νὰ κατηχεῖ ὅλους τους προσερχόμενους στὸν χριστιανισμό, ἀνέθετε καὶ στοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως. Ὁ ἐπίσκοπος ἢ οἱ ἐπιτετραμμένοι πρὸς τοῦτο πρεσβύτεροι ὄχι μόνο κατηχοῦσαν ἀλλὰ καὶ ἐξέταζαν ἂν οἱ κατηχούμενοι ἔκαναν κτῆμα τοὺς αὐτὰ ποὺ διδαχθῆκαν.
Ἀργότερα καθὼς πληθυνθῆκαν οἱ χριστιανοί, ἐπικράτησε δὲ καὶ ὁ νηπιοβαπτισμός, δὲν ἐπαρκοῦσαν πλέον οὔτε οἱ πρεσβύτεροι γιὰ τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως, τὸ ὁποῖο στὴ περίπτωση τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ γινόταν ἐκ τῶν ὑστέρων. ν μως ο πρεσβύτεροι δν παρκοσαν κατήχηση πρεπε ν γίνει πωσδήποτε, διότι λλις τ βάπτισμα θ καταντοσε ξηρς τύπος. « πιστεύσας κα βαπτισθες σωθήσεται»(Μαρκ16,16). Δν επε πλς « βαπτισθες», Κύριος, λλ « πιστεύσας κα βαπτισθες». Καὶ γιὰ νὰ πιστεύσει πρέπει νὰ ἀκούσει,νὰ πληροφορηθεῖ τὸ περιεχόμενο τοῦ κηρύγματος. «Πς πιστεύσουσιν ο οκ κουσαν; Πς δ κούσουσι χωρς κηρύσσοντος(Ρώμ.1,14). Ἦταν τόσο βασικὸ τὸ θέμα τῆς κατηχήσεως, ὥστε ὁ 47ος κανὼν τῆς ἓν Λαοδικείας συνόδου νὰ ζητᾷ γι’ αὐτοὺς ποὺ βαπτίσθηκαν πρὶν περατωθεῖ ἡ κατήχηση, ἐπειδὴ λόγω σοβαρᾶς νόσου κινδύνευαν νὰ πεθάνουν, νὰ συμπληρώσουν τὴν κατήχηση τοὺς μόλις θεραπευθοῦν. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία συναισθανόμενη τὴν εὐθύνη τῆς ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπαρκοῦσαν οἱ πρεσβύτεροι διὰ τὴν κατήχηση τῶν νηπίων, δὲν ἀρκέσθηκε στοὺς γονεῖς τοῦ νηπίου -ποὺ ὁπωσδήποτε ἔπρεπε νὰ εἶναι χριστιανοὶ καὶ μάλιστα συνειδητοί- ἀλλὰ ζήτησε καὶ ἐγγυήσεις πρόσθετες. Δημιούργησε τὸν θεσμὸ τῶν ἀναδόχων, κατὰ τὸν ὁποῖον, ὑποχρεωτικῶς στὴ βάπτιση τοῦ νηπίου πρέπει νὰ παρίσταται κάποιος λαϊκός. Αὐτὸς θὰ πρέπει νὰ δώσει ἐξ ὀνόματος τοῦ νηπίου τὶς ὑποσχέσεις τῆς ἀποτάξεως ἀπὸ τὸν Σατανᾶ καὶ τῆς συντάξεως μὲ τὸν Χριστό, καὶ αὐτὸς θὰ πρέπει ν’ ἀναλάβει ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα νὰ ἐνσωματωθεῖ τὸ μωρὸ πλήρως στὴν Ἐκκλησία,διὰ τῆς σωστῆς κατηχήσεως καὶ βιώσεως τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Συνεπς κκλησία στν νάδοχο νέθεσε κα μπιστεύθηκε τ δικό της καθκον κα ργο π τς πικρατήσεως το νηπιοβαπτισμο. Θεώρησε τν νάδοχο κπρόσωπο, ντολοδόχο, πληρεξούσιο, το ποιμένος (πισκόπου πρεσβυτέρου) στ δύσκολο ργο τς κατηχήσεως κα τς κατ Χριστν ρθοπραξίας. Γι’ αὐτὸ στὴν εὐχὴ τῆς τριχοκουρίας, κατὰ τὴν τελετὴ τῆς βαπτίσεως, ἡ ἐκκλησία εὔχεται « …τὸν προσελθόντα δοῦλον σου…ελόγησον μα τ ατο ναδόχω κα δς ατος πάντα μελετν ν τ νόμ σου κα τ εάρεστα σο πράττειν…». Ὁ τίτλος ποὺ προσδίδεται στὸν ἀνάδοχο,«πνευματικὸς πατὴρ » τοῦ ἀναδεκτοῦ του, εἶναι καὶ αὐτὸς δηλωτικὸς ὅτι ὁ ἀνάδοχος ἐκτελεῖ κατ’ ἀνάθεση ἔργο ποὺ ἀνήκει στὸν ἱερέα.Διότι πνευματικς πατρ νομάζεται χων τ ερατικ ξίωμα κα ποος δι τν μυστηρίων κα τς κατηχήσεως δημιουργε πνευματικ παιδιά. Καὶ οἱ γονεῖς ἀνατρέφουν τὰ παιδιὰ τοὺς«ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου (Ἐφεσ.6,4), ἀλλὰ αὐτοὶ ἐνεργοῦν ἐξ ἰδίας ὑποχρεώσεως καὶ εὐθύνης ἐνῷ ὁ ἀνάδοχος ἐνεργεῖ κατ’ ἀνάθεση τοῦ ποιμένος. Κα να μν τν νάδοχο διαλέγουν ο γονες, λλ πρέπει ν πάρχει πάντοτε συγκατάθεση το ποιμένος, στω κα σιωπηρά. Τώρα ἂν ὑπάρχουν λόγοι σοβαροὶ ἀκαταλληλότητος τοῦ ἀναδόχου (ἀνήθικος,ἄσωτος, ἀσεβής, ἄπιστος,ἐντελῶς ἀκατήχητος καὶ ἀθεολόγητος), ερες χι μόνο μπορε λλ κα πιβάλλεται ν’ ρνηθε ν τν δεχθε ς κπρόσωπό του.
Περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸ θεσμὸ τῶν ἀναδόχων,μπορεῖ νὰ δεῖ ὅποιος ἐνδιαφέρεται,στὸ βιβλίο τοῦ ἀρχιμ.Ἐπιφανείου Θεοδωροπούλου «Προγαμιαίαι σχέσεις,πολιτικὸς γάμος, ἀμβλώσεις», ἐκδόσεις Ὀρθοδόξου Τύπου, Ἀθῆνα1986, σέλ.45 καὶ μάλιστα ἀπὸ51 καὶ ἑξῆς».Περιληπτικὴ διασκευὴ τῶν ὅσων ἐκθέτει τὸ προαναφερθὲν βιβλίο ἀποτελοῦν τὰ ὅ
σα παραθέσαμε

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...